Bugonia İncelemesi

Tanıdık Yüzler

The Favourite ile başlayan Emma Stone – Yorgos Lanthimos ortaklığı, 2023 yılında vizyona giren Poor Things ile tepe noktasına ulaşmış ve dünya çapında büyük sükse getirmişti, şimdi ise sıra Bugonia’da. Emma Stone’a En İyi Kadın Oyuncu Oscar’ının yanı sıra, film 3 Oscar daha alarak geceyi toplam 4 ödülle tamamlamış ve son yılların en iyi işlerinden biri olduğunu kanıtlamıştı. Poor Things’in ardından yine ikilinin bir araya geldiği Kinds of Kindness ise istediği başarıyı yakalayamamış olsa da izleyiciler tarafından ilgiyle karşılanmıştı. Yorgos Lanthimos’un yeni prensi diyebileceğimiz Jesse Plemons da Kinds of Kindness’ta başarılı bir performans sergilemişti. Bugonia’da bu üç ismin tekrar bir araya gelişini merakla bekliyorduk.

Bu üç ismin bir araya gelmesinin yanı sıra, The Menu ile adını duyurmayı başaran Will Tracy de senaryo tarafında yönetmenle bir araya geliyor. The Menu eleştirilen bir film olsa da genel izleyici tarafından beğenilmiş ve pozitif yorumlarla karşılanmıştı. Bu isimlerin bir araya gelmesiyle Bugonia’ya dair beklentiler de seyirci tarafından oldukça yüksek bir şekilde konumlanmıştı. İsimlerden bağımsız olarak filmin gösterildiği festivallerden gelen yorumlar da filmin gayet pozitif olduğu yönündeydi.

Beklentiler bu kadar yüksek olunca, haliyle filmin vizyona girmesinin ardından gelecek eleştiriler de muhtemelen sert olacaktır. Oluşturulan beklentinin biraz altında kalacağını söylemek mümkün. Bugonia, yapılan övgülerin aksine öyle çığır açan ya da sinemaya yenilik getiren bir yapım değil. Yönetmenin filmografisinde ilk üçe girer mi? Elbette öyle düşünenler olacaktır ama bence cevabı kesinlikle “hayır.” Ancak elbette bu dediklerim filmi kötü yapmıyor; sadece oluşturulan beklenti ve başarılı pazarlama stratejisi, filmi olduğundan daha üst seviyedeymiş gibi gösteriyor.

Kara Mizah

Bugonia’nın tonu, aslında diğer Yorgos Lanthimos filmlerinin diliyle karşılaştırıldığında oldukça benzer. Görsel anlatım filmin çok önemli bir yerini kaplıyor ve kara mizah ögeleri büyük bir rol oynuyor. Geçmişten bugüne popülerliğini hiç kaybetmeyen komploculuk teması, filmin temel prensibini oluşturuyor. Bir ilaç firmasının CEO’su olan Michelle’in, Teddy tarafından kaçırılarak “gerçekleri” itiraf ettirme sürecine odaklanıyor diyebiliriz. Buradaki “gerçek” ise elbette Teddy’ye göre: Michelle bir uzaylı. “Uzaylılar aramızda dolaşıyor” fikrinin beyazperdeye uyarlanmış hali diyebiliriz.

Filmin bunu anlatırken derinlik ve kurgu açısından oldukça iyi olduğunu söyleyebilirim. Süresi boyunca izleyicisini sıkmadan ekran karşısında tutmayı başarıyor. Genel olarak zaten filmden sıkılmanız pek mümkün değil. Televizyona çıkıp birtakım şeyler bildiğini iddia eden şovmenleri düşünün; film boyunca bunun biraz daha karikatürize edilmiş hâlini izliyorsunuz hem de hiç sıkıcı olmadan. Bugonia, tıpkı diğer Yorgos Lanthimos filmlerinde olduğu gibi görsel açıdan da oldukça etkileyici bir film. İyi planlanmış sahneler ve en ince detayına kadar düzenlenmiş setler, izleyicinin gözlemlerken detaylara odaklanmasını sağlıyor. Yine filmin müzikleri de yönetmenin önceki eserlerinde olduğu gibi akıcı ve sahnelerin etkisini güçlendiriyor.

Peki, bu filmi özel yapmayan şey nedir sorusunun cevabı aslında oldukça net. Bugonia izleyicisine ekstra hiçbir şey sunmuyor. Filmin çoğu noktasında ne olacağını zaten tahmin ediyorsunuz; kimilerine göre bu bir eksi olmasa da, en azından bana göre böyle bir film için bu durum olumsuz bir etken. Filmin yeni bir şey denememesi de bunun cabası. Filmden çıktığınızda pek “Yorgos Lanthimos filmi izlemişsiniz” gibi hissettirmiyor, en azından konu açısından. Bence filmi genel izleyici oldukça sevecektir; ancak yönetmenin sıkı bir takipçisiyseniz, belli açılardan sizi hayal kırıklığına uğratabilir ve beklentilerinizin altında kalabilir.

Detaylar

Film, teknik olarak oldukça etkileyici. The Favourite ve Poor Things kadar sanatsal açıdan güçlü olmasa da, izlediğiniz şeyin yine de özel olduğunu hissettiriyor. Oyunculuklar konusunda ise, şaşırmayacağınız üzere iki başrol de kendilerinden bekleneni fazlasıyla veriyor. Hem Emma Stone hem de Jesse Plemons, bence filmin kendisinden çok daha iyi bir performans sergileyerek filmi de yukarıya taşımayı başarıyorlar. Bu durum, diğer Yorgos Lanthimos filmlerine kıyasla biraz negatif bir gelişme. Özellikle The Favourite ve Poor Things o kadar iyiydi ki film, oyuncuların performanslarını daha da yükseltiyordu, bu noktada ise durum ne yazık ki tam tersi.

Yönetmenin bu filmden sonra ara vereceğini açıklaması ise oldukça doğru bir karar. Bu kadar sık şekilde üst üste film yapması, artık biraz tekrara düşmüş gibi hissettiriyor. Bu karar, aynı zamanda Emma Stone ve Jesse Plemons için de oldukça önemli. Rahat ettiğiniz bir yönetmenle çalışmak elbette daha konforludur; ancak kariyer açısından bu durum, onların konfor alanlarından pek çıkmadıkları izlenimini yaratıyordu. Özellikle sinema adına daha farklı rollerde ve projelerde izlememiz gerekiyor.

Daha fazla haber ve incelemelerimiz için sitemize ve sosyal medya hesaplarımıza göz atmayı unutmayın!