Ridley Scott, yaklaşık 24 yıl sonra Gladyatör 2 ile birlikte seriye geri dönüyor. Efsaneleşen ilk filmin ardından, yeni bir kadro ve yeni bir hikaye ile film bizleri antik Roma’ya geri götürüyor. İncelememize geçmeden önce, bu yazıda spoiler bulunduğuna dair sizi uyarmamız gerekiyor.
Geri Dönüş
Gladyatör 2, ilk duyurulduğundan beri oldukça tartışılan bir yapım oldu. Napolyon filminin ardından Ridley Scott‘a yönelik eleştiriler artmaya başlamıştı. Filmin kadrosunun açıklanmaya başlamasıyla birlikte ise bu tepkiler azalmaya başladı. Pedro Pascal, Paul Mescal ve Denzel Washington gibi isimlerin filmde yer alacak olması, herkesin umutlarını yeşertti. Filmden yayınlanan ilk fotoğrafların hemen ardından gelen fragman ise açıkçası herkesi biraz rahatsız etti. Filmle inanılmaz uyumsuz bir müzik seçimi, fragmanı ciddiye almayı zorlaştırıyordu.
Film, açılışını oldukça etkileyici bir biçimde yapıyor. Ridley Scott, dönem filmlerinde bazı eleştiriler alsa da mekan tasarımı konusunda hala usta bir yönetmen. Önceki filmi Napolyon‘da neredeyse beğendiğim tek şey savaş sahneleriydi. Gladyatör 2‘de de bu formunu koruyor. Film, Afrika topraklarının düşüşüyle birlikte Lucius karakterinin köle olarak Roma’ya götürülmesiyle görkemli bir açılış yapıyor.
Film, aslında ilk Gladyatör filminin yeniden yapılmış hali gibi. İlk filmde Roma’dan götürüldüğünü gördüğümüz Lucius, kaderin ağlarını yeniden örmesi sonucu bir şekilde geri dönüyor. Bu tür öykülerde genelde ana karakterin çocukluğuna dair anıları zihninden çıkardığını görürüz. Bu, bir klasiktir; olaylar yavaş yavaş geliştikçe ana karakter kim olduğunu yeniden hatırlar. Ancak Gladyatör 2, bu yola hiç girmiyor. Lucius, filmin başından itibaren kim olduğunun net bir şekilde farkında. Bu da filme, aslında hiç de fena olmayan bir derinlik katıyor. Atalarının aksine, başlangıçta tek amacı dolaylı yoldan eşinin ölümüne sebep olan Acacacius’tan intikam almak.
Antik Roma
İntikam almasının tek yoluda yukarıya doğru bir yükselme. Filmin başından itibaren Lucius’un yeteneklerini göstermesi çok üzün sürmüyor. Tipik ana karakter özellikleri bu kısımda devreye giriyor. Oldukça iyi dövüşüyor, neyin ne zaman söylenileceği ve yapılacağı konusunda bilgili ve her şeyin ötesinde oldukça zeki. Sadece ona intikam yolunda ufakta olsa bir destek olacak birisi gerekiyor. Akabindede Denzel Washington’un canlandırdığı Macrinus karakteri hikayeye dahil oluyor. Macrinus’da tipik yükselmeye çalışan sağlam bir politikacı karakteri görünümünde. Filmden önce Denzel Washington’un performansı epey övülmüştü. Karakteri izlerken bu övgülerin ne kadar haklı olduğunu görüyoruz. Açık ara filmin yıldızı kendisi oluyor.
Oyunculuklara değinmişken, bu benim için bugüne kadar izlediğim en zayıf Paul Mescal performansıydı. Bunun nedenini pek anlayamadım; konuştuğum birkaç kişi de benimle aynı fikirde, açıkçası. Ancak Ridley Scott bizim gibi düşünmüyor gibi görünüyor, kendisine hayran kalmış durumda. Hatta çıkan haberlere göre, yeni filmindeki başrolü de ona verecekmiş. İster istemez, performansını Russell Crowe ile kıyaslamak zorunda kalıyorum ve üzülerek söylemeliyim ki yanına bile yaklaşamıyor.
Film, hikaye olarak elbette sadece Lucius’un intikamına odaklanmakla kalmıyor. Hatta bana kalırsa, bu intikam hikayesine o kadar az odaklanılıyor ki filmin sonunda karakterin intikam amacı tamamen aklınızdan uçup gidiyor. Filmin bir politik metni var, elbette. Hatta hikaye neredeyse tamamen bundan oluşuyor. Oyunculuklar açısından bunu verebiliyorlar, evet; ancak hikaye olarak, ne yazık ki, bu da tatmin etmiyor. İlk filme fazlasıyla sırtını dayayan bir film ile karşı karşıyayız. Pedro Pascal ve Connie Nielsen’ın karakterleri, bu politik anlatının bir parçası olsa da tam anlamıyla izleyiciyi ikna edemiyorlar.
Son Detaylar
Film genel olarak nasıl diye soracak olursanız, izlemesi gerçekten oldukça keyifli bir yapım. Özellikle IMAX bir salonda izlemeniz, filmden aldığınız keyfi artıracaktır. Ancak hikaye açısından pek iyi bir film diyemem. Denzel Washington’un karakteri dışında, diğer karakterlerin hikaye sonlarının pek iyi hesaplanmış olduğunu söyleyemem. Macrinus karakterinin en başından beri tutarlı ve planlı bir şekilde yükselişini görebiliyoruz. Ancak Lucius karakteri, kötü yazımı nedeniyle filmin sönük bir sona sahip olmasına neden oluyor. 24 yıllık bir aranın ardından gelen bir devam filmi olduğunu düşününce, her şeyin daha şaşalı olmasını bekleriz. Teknik olarak bu şaşayı bulabilsek de senaryo açısından, ne yazık ki, ilk filmin bir tekrar uyarlaması gibi duruyor.
Son olarak toparlamak gerekirse, filme karşı birçok eleştirim olsa da film, izlemesi keyifli ve eğlenceli bir yapım. Sadece Gladyatör 2 isminin altını ne yazık ki dolduramıyor. Standart bir ekonomide, bu filmi seve seve gidin ve sinemada izleyin diyebilirdim. Güzel dövüş sahneleri, savaş sahneleri derken, IMAX perdede senaryoya pek takılmadan keyif alınabilecek bir yapım. Fakat bunu diyemiyorum; eğer ilk filmin büyük bir hayranı değilseniz, Gladyatör 2’nin dijitale düşmesini beklemenizi tavsiye ederim.
Daha fazla habere ve incelemeye sitemizden ve Twitter sayfamızdan ulaşabilirsiniz.
Gladyatör 2
Film, teknik açıdan kesinlikle Ridley Scott standartlarında olsa da, hikaye açısından ilk filmi tekrarlıyor. Senaryonun basitliği ve karakterlerin yüzeysel yazımı, filmi oldukça tahmin edilebilir kılıyor.
Artılar
- Film, teknik açıdan oldukça doyurucu.
- Genel anlamda, oyunculuklar başarılı.
- Dönemin Roma’sı iyi aktarılıyor.
Eksiler
- Tekrarlayan bir senaryo.
- Tahmin edilebilirlik.
- Karakterlerin motivasyonları izleyiciye geçmiyor.