Uzun süredir merakla beklenen hack and slash türündeki aksiyon oyunu Lost Soul Aside, nihayet 29 Ağustos 2025’te piyasaya sürüldü. Hızlı tempolu combat sistemi ile dikkat çeken yapım, özellikle türün hayranlarının ilgisini çekmeyi hedefliyor. Bu incelemede, Lost Soul Aside’ı detaylı bir şekilde ele alacağız.

Hikaye

Lost Soul Aside, ilk bakışta klasik bir “kahramanın yolculuğu” anlatısı gibi görünebilir, ancak aslında kişisel bir trajediyi ve içsel çatışmayı merkeze alıyor. Oyunun başkahramanı Kazer, sıradan bir savaşçı değil; yaşadığı kayıplar ve yüklendiği sorumluluklar nedeniyle sürekli kendi geçmişiyle hesaplaşmak zorunda kalan bir karakter. Onun yolculuğu, sadece dış dünyadaki düşmanlarla değil, aynı zamanda kendi içinde taşıdığı suçluluk, pişmanlık ve umutla da mücadele etmesini gerektiriyor. Bu yolculukta Kazer yalnız değil, ona eşlik eden mistik yaratık da var. Adı: “Arena” ve bu varlık, yalnızca bir savaş ortağı değil, aynı zamanda Kazer’in zihninin karanlık taraflarını yansıtan bir ayna gibi.

Lost Soul Aside, hikâye anlatımı konusunda ciddi anlamda ruhsuz bir iş gibi hissettiriyor. Senaryo, baştan sona klişelerle dolu ve herhangi bir özgünlük barındırmıyor. Oyuncuya merak uyandıracak ya da derinlikli bir kurgu sunmak yerine, yüzeysel ve kopuk bir ilerleyişe sahip.

Ara sahneler hikâyeyi desteklemek yerine sıkıcı bir zorunluluk gibi hissettiriyor. Diyaloglar yapay, olay örgüsü ise sığ; bu yüzden oyunun dramatik tarafı hiç çalışmıyor. Anlatımda öylesine bir tatminsizlik var ki, sahneler hem temposuz hem de duygusuz kalıyor. Özellikle de diyaloglar ve seslendirmeler başarısız. Karakterler de aynı şekilde ilgi çekici olmaktan uzak. Ana karakter Kazer’in geçmişi ve motivasyonları derinleştirilmediği için sıradan bir figür gibi duruyor. Yan karakterler ve eşlik eden yaratık Arena da senaryonun zayıflığı nedeniyle asla parlayamıyor. Bu konuyu bu kadar sert eleştirmemin asıl nedeni yıllarca kısa kısa gösterilip heyecan yaratan ve arkasında Sony’nin desteği olan bu yapımın bu seviyede bir iş çıkarması şahsen benim sineye çekebileceğim bir şey değil. Oynanış nasıl peki diye soracak olursanız orda işler biraz daha iyi gibi. Gelin bir de oraya bakalım.

Oynanış ve Combat

Lost Soul Aside, temelinde hack and slash türüne ait bir deneyim sunuyor. Başlarda hızlı tempolu dövüşler ve görsel olarak etkileyici animasyonlar, oyuna başlarken umut veriyor. Kazer’in hareketleri ve komboları, özellikle Devil May Cry serisinden esinlendiği hissini doğrudan hissettiriyor; bu sayede oyun, türün hayranlarına tanıdık bir tat sunuyor.

Lost Soul Aside’ın combat sistemi, oyunun en çok öne çıkan yönlerinden biri olmasına rağmen, hem potansiyelini tam olarak kullanamıyor hem de bazı temel sorunlar barındırıyor. Aslında bakacak olursanız bir noktaya kadar mekaniklerden keyif aldım ve kendi kendime “acaba uzun bir aradan sonra sağlam bir hack and slash mi oynayacağım?” diye sordum. Başlarda Kazer’in hızlı hareketleri, kombinasyonları ve özel yetenekleri oldukça akıcı ve görsel olarak tatmin edici. Kombolar, animasyonlar ve efektler Devil May Cry’dan esinlendiğini açıkça hissettiriyor; özellikle yüksek tempolu zincirleme saldırılar, oyuna bir çekicilik katıyor.

Ancak bu akıcılık ve çeşitlilik uzun süre korunmuyor. Karakter kontrolü ham ve bazı durumlarda yumuşak hissettirmiyor; ani yön değişimleri veya hızlı combo zincirlerinde tepki gecikmeleri yaşanabiliyor. Bu durum, özellikle zor düşmanlarla ve boss savaşlarında kontrolün tam olarak oyuncuya geçmesini engelliyor.

Düşman tasarımı da combat deneyimini sınırlıyor. Basit saldırı desenleri ve tekrarlayan hareketler, savaşların zamanla monotonlaşmasına yol açıyor. Boss dövüşleri ise mekanik anlamda yeterince derinlik sunmuyor; çoğu boss, standart saldırı dizilerini tekrarlamaktan öteye gitmiyor ve strateji geliştirmeyi gerektirmiyor. Combat sisteminin en can sıkıcı noktası bazı düşmanların dayanıklılık barına sahip olmaları. Bu tarz düşmanlara kolay kolay combo yapamıyoruz çünkü bu zırhlarını kırmadan kesinlikle verdiğimiz hasarlara tepki vermiyor ve saldırmaya devam ederek combolarımızı sık sık bölüyorlar.

Combat sistemi, bir noktaya kadar oynanabilirliği sağlıyor ve oyunun başlarındaki tempo ile heyecan verici bir his yaratıyor. Fakat ilerledikçe comboların çeşitliliği sınırlı kalıyor, düşmanların yapay zekâsı ve boss mücadeleleri pek de bir eğlence veya zorluk sunmuyor. Bu da uzun süreli oynanabilirliği ve tatmin düzeyini düşürüyor. Her ne kadar oynanış tarafında bir takım sorunlar boy gösterse de yine de aksiyonun genel olarak eğlenceli olduğunu söyleyebilirim. Gönül isterdi ki çok daha derin olsaydı ama bu hali bile fena değil diyebilirim.

Teknik Performans ve Ses / Animasyonlar

Lost Soul Aside, PS5 üzerinde oynandığında genel olarak stabil bir performans sunuyor. FPS açısından oyun bir iki nokta dışında 60 FPS ile çalışıyor ve akıcı bir oynanış sağlıyor; düşen kare hızı veya performans sorunları neredeyse hiç yaşanmıyor. Bu açıdan, teknik olarak oyunun temel oynanış deneyimi güven verici.

Ancak oyunda karşılaşılan hatalar, deneyimi zaman zaman olumsuz etkiliyor. Özellikle ilerlemeniz gereken bir noktada bir kapının açılmaması gibi bir bug, oyunun akışını ciddi şekilde sekteye uğratabiliyor. Bu yaşamış olduğum sorun nedeniyle az kalsın oyuna sıfırdan başlamam gerekecekti ama neyse ki bu sorun ertesi gün oyuna girdiğimde kendi kendine çözülmüştü. Fakat bu tip beklenmedik hatalar oyuncuda “oyun bozuldu mu?” hissi yaratıyor ve güveni zedeliyor.

Lost Soul Aside’ın teknik yönleri, oyunun deneyimini ciddi şekilde etkileyen unsurlar barındırıyor. Öncelikle animasyonlar, oyunun aksiyon temposu düşünüldüğünde beklentilerin gerisinde kalıyor. Karakter hareketleri katı ve sert hissettiriyor; özellikle hızlı combo zincirleri veya ani yön değişimlerinde akıcılık kayboluyor. Bu durum, başlangıçta heyecan verici olan dövüş deneyiminin ilerleyen saatlerde daha mekanik ve yapay hissettirmesine yol açıyor. Oyuncu, görsel olarak etkileyici animasyonlara sahip olmasına rağmen, kontrolün verdiği his ve hareketlerin doğallığı açısından tam anlamıyla tatmin olamıyor.

Seslendirme de oyunun zayıf noktalarından biri. İngilizce seslendirme, karakterlerin duygularını ve oyunun dramatik tonunu aktaracak düzeyde değil; çoğu zaman yapay ve etkisiz duruyor. Hatta İngilizce seslendirme için cidden kötü diyebilirim maalesef ki. Japonca seslendirme ise nispeten daha kabul edilebilir bir performans sergilese de, genel olarak oyuncuyu tamamen içine çekmekten uzak. Bu durum, özellikle hikâyeye ve karakterlerin duygusal motivasyonlarına daha fazla bağlanmayı zorlaştırıyor.

Buna ek olarak, ses problemleri oyun boyunca sık sık göze çarpıyor. Efektler veya karakter konuşmaları zaman zaman kayboluyor, ses seviyesi aniden düşüyor ya da birbiriyle çakışıyor; konuşmaların üstüne çeşitli sesler binebiliyor. Bu teknik aksaklıklar, hem oyunun atmosferini bozuyor hem de özellikle hikâyeye ve karakter etkileşimlerine olan ilgiyi azaltıyor.

Sonuç

Lost Soul Aside, aksiyon temposu yüksek bir hack and slash deneyimi sunsa da, pek çok alanda beklentileri karşılamakta zayıf kalıyor. Oynanış başlangıçta umut vaat eden bir deneyim sunsa da, karakter kontrolünün hamlığı, düşman tasarımlarının yetersizliği, comboların sınırlılığı nedeniyle uzun vadede tatmin edici bir derinlik sağlamıyor.

Özetle Lost Soul Aside, fikir ve görsellik açısından potansiyel vaat eden bir yapım, ancak senaryo, karakterler, ve teknik uygulamalar açısından ciddi eksiklikler içeriyor. Hack and slash türüne ilgi duyan oyuncuların kısa süreli eğlence bulabileceği bir oyun olsa da, unutulmaz veya tatmin edici bir deneyim sunmaktan uzak.

İncelendiği platform: Playstation 5

Daha fazla haber ve incelemelerimiz için sitemize ve sosyal medya hesaplarımıza göz atmayı unutmayın!