2025 yılının en beklenen filmlerinden biri olan Materialists, 13 Haziran’da ülkemizde vizyona giriyor. Dakota Johnson, Chris Evans ve Pedro Pascal gibi popüler bir üçlüye sahip olan yapım, eleştirmenler tarafından “romantik komedinin kurtarıcısı” olarak nitelendiriliyor. Sinemanın geldiği noktada, özellikle büyük bütçeli filmlerin yaygınlaşmasıyla birlikte romantik komedinin yıllar geçtikçe arka plana düştüğünü söylemek mümkün.Peki, Materialists aldığı bu övgüleri gerçekten hak ediyor mu? İsterseniz lafı fazla uzatmadan konuşmaya başlayalım.
Farklı Tonlar
Filmin oyuncu kadrosu son yıllara damga vurmuş isimlerden oluşsa da, yönetmenlik koltuğu da en az oyuncular kadar güçlü. Pazarlama süreci boyunca doğal olarak güçlü fikirler kullanılsa da, Past Lives’ın ardından yönetmen Celine Song’un nasıl bir iş çıkaracağı, tüm sinemaseverler tarafından merak edilen bir noktaydı. Past Lives ile birlikte 2023 yılında aldığı Oscar adaylıkları, 36 yaşındaki genç yönetmenin geleceği adına umut verici bir tablo çizmişti. Filmin senaryo tarafını da yine Past Lives’ta olduğu gibi kendisinin üstlenmesi, yapım adına bir diğer pozitif gelişmeydi. Past Lives’ın aksine Materialists’te yönetmenin daha farklı bir tona yöneldiğini söylemek de mümkün.
Filmin kadrosu her ne kadar büyük isimlerden oluşsa da, devasa bir bütçeye sahip olmadığını da belirtmek gerekiyor. Öngörülere göre yapım, bütçesini fazlasıyla karşılayarak kara geçecek gibi görünüyor. Eğlence sektörünün yaratıcılıktan uzaklaşmaya başladığı bu dönemde, bu çaptaki yapımlar sektöre kalite katan işler arasında yer alıyor. Film, New York’ta bir “matchmaker” yani çöpçatan olarak çalışan, Dakota Johnson’ın hayat verdiği Lucy karakteri etrafında şekilleniyor. Günümüz dünyasının ilişki dinamiklerini gerçekçi bir şekilde ele almasının yanı sıra, izleyicilerin farklı noktalarda kolaylıkla empati kurabileceği gerçeklere odaklandığını söyleyebilirim. Bu da filmin karikatürize bir romantik komedi yerine, gerçekçi bir yapım olmasını sağlıyor.
Yönetmen Celine Song’un filmde anlattığı sosyal sınıfları oldukça iyi analiz ettiğini söylemek mümkün. Her sınıfın kendine özgü problemleri olmasının yanında, herkes nihayetinde karşısına en mükemmel insanın çıkmasını istiyor. Bu da sosyal sınıflar ne kadar değişse de, insanların belli temel noktalarda asla değişemeyeceğini güzel bir biçimde vurguluyor. Film, özellikle diyalogları ve oyunculukları açısından oldukça güçlü olsa da, elbette birkaç klasik ve tahmin edilebilir klişe noktaya da sahip. Lucy karakterinin bir çöpçatan olarak insanların ne istediğini hızlıca çözebilme yetisine sahipken, konu kendisine geldiğinde ne istediğini tam olarak bilememesi, filmin üzerine gittiği ironik noktayı oluşturuyor.
Kusursuz Aşk
Elbette, Lucy’nin yanında diğer ana karakterleri de tanımamız gerekiyor. Pedro Pascal’ın canlandırdığı Harry karakteri, tipik bir zengin; neredeyse hiçbir falsosu olmayan, kusursuz bir eş adayı denebilir. Chris Evans’ın canlandırdığı John karakteri ise Harry’nin tam tersi: hayattan tam olarak istediğini alamamış, kendi geçimini sağlamaya çalışan asi bir adam. Karakterler arasındaki kişilik ve sınıf farklarının filme çok iyi bir hava kattığını söylemek mümkün. Bu karakterlerin ve onları canlandıran oyuncuların birbiriyle olan kimyası da filmi yukarı taşıyan önemli unsurlardan biri. Lucy’nin kendi “kusursuz aşkını” seçerken geçtiği aşamalar, önceki bölümlerde de bahsettiğim gibi filmin en büyük numarası. Bu tarz filmlerin genelde gerçekçilikten uzak olmasını bekleriz, ancak Materialists, kendi muadilleriyle kıyaslandığında pozitif biçimde ayrışıyor.
Sinematografi açısından yönetmenin önceki filmi Past Lives, benim için oldukça keyifliydi. Materialists ise görsel açıdan izlemekten asla sıkılmayacağınız bir film. Celine Song bu noktada da kendi imzasını atmayı başarıyor. Yine New York da oldukça etkileyici bir şekilde yansıtılıyor. New York özelinde çekilen film ve dizilerde genellikle şehrin her seferinde ön plana çıkarılmaya çalışıldığını görürüz. Yönetmenin bu şehirde yaşıyor olmasının da etkisiyle, hem görsel hem de insani yönleriyle dolu dolu bir New York izliyoruz. Filmin, klasik romantik komedi unsurlarından sıyrılarak kendi tarzını yaratması da tüm bu etkenlerle birleşince, izleyeni kendine kolayca bağlamasını sağlıyor.
Son Sözler
Filmin oyunculuklar açısından da oldukça başarılı olduğunu söylemek mümkün. Üçlü arasında benim için en sönük kalan isim Pedro Pascal oldu. Elbette bu, kötü bir performans sergilediği anlamına gelmiyor; sadece Dakota Johnson ve Chris Evans ikilisini daha çok beğendiğimi belirtmek istiyorum. Dakota Johnson özelinde, oyuncunun daha önce yer aldığı yapımlardaki rollerine benzer bir karakteri canlandırdığını söylemek mümkün. Chris Evans ise bana göre filmin yıldızı. Genel olarak kendisini fazla beğenen tarafta değilim ama bu filmde gerçekten çok başarılı buldum. Hatta bu performansının kariyerindeki en iyilerden biri olduğunu söyleyebilirim.
Yazının başında bahsettiğim gibi, romantik komedi türünün kurtarıcısı olur mu bilemem ama Materialists, son yıllarda izlediğim türün en iyi filmlerinden biri. Ben filmi kesinlikle izlemenizi öneriyorum. Günümüz sinemasına baktığımızda, bu kadar doğal ve içten filmlerin sayısının bir elin parmaklarını geçmediğini rahatlıkla görebiliyoruz. Materialists gibi tutkuyla yapılan projelerle karşılaştığınızda, kaçırmamak gerekiyor.
Daha fazla incelemeler veya gündemden haberdar olmak için bizi takip etmeyi unutmayın!
Son yıllarda çıkan en iyi romantik komedi filmlerinden biri. Toz pembe bir dünya yerine gerçekçi bir bakış açısı sunması ve klasik bir konunun ilgi çekici karakterlerle birleşmesi, kaçırılmaması gereken bir filmi ortaya çıkarıyor.