Predator: Badlands İncelemesi

Predator: Badlands, ilk dakikadan itibaren izleyiciyi dünyasının içine alıyor. Yautja kültürünü ise beyazperdede eşine rastlamadığımız düzeyde inceleme şansımız oluyor. Bu unsurlar ve ana karakterin bir Yautja olması haricinde, bu filmin serinin mirasını taşıyabildiğini söylemek zor olacaktır. Predator (1987), 80’lerin abartılı aksiyon filmlerinin eşsiz bir örneğiydi. Bunun en büyük nedeni de, filmin klişe bir B sınıfı film olarak başlayıp canavarın ortaya çıkmasıyla birlikte şok edici ve acımasız bir hale gelmesiydi. Karakterin tonunu ortaya koyan bu film, canavarın yıllar içindeki ‘amansız katil’ imajını da yaratan filmdi.

Formülize Bir Süper kahraman Komedisi

Predator: Badlands için söyleyebileceğim en kötü şeyler, ‘şaşırtıcı’ ve ‘eğlenceli’ olacak çünkü bu filmin ne eğlenceli ne de şaşırtıcı olması gerekiyordu. Dan Trachtenberg, önceki filmi Prey ve bu yıl çıkan Predator: Killer of Killers animasyonu ile birlikte kendini kanıtlamıştı. Bu yakaladığı ivmeyi Predator: Badlands‘te de devam ettirmesini umuyordum fakat hiç öyle olmadı. Predator: Badlands‘in ana karakteri Dek, korkutucu ve amansız değil; eğlenceli ve sempatik bir Yautja portresi çiziyor. Tatlı evcil hayvanı, bayat şakaları ve ruhsuz romantizmi ile Disney’in yeni oyuncak satma fabrikası haline gelen bir süper kahraman komedisi.

Dan Trachtenberg‘in evrene fazlasıyla hakim olduğuna inanıyorum, bu nedenle sinematik evreni kurgularken de maddi kaygıları göz önünde bulundurmuş. Şu an elimizde vasat fakat çok para kazanma potansiyeli taşıyan bir iş bulunuyor. Kendisinin de bir hayran olduğuna kesin ikna olduğum Trachtenberg, serinin devamlılığı adına kaliteden ödün vermeyi tercih etmiş. Rian Johnson‘ın The Last Jedi ile yaptığı dekonstrüksiyona benzer bir nitelik değişimine gitmeye çalışmış, fakat bunu yaparken aynı onun gibi geriye eserin özünden ve ruhundan hiçbir şey kalmamış. Senaryo bağlamında, son yıllarda eşine haddinden bolca rastladığımız bir coming-of-age hikayesinden başka bir şey değil. Senaryonun ambalajı üstünde Weyland-Yutani yazsa tam yeriymiş.

Elle Fanning Filmi Daha Çekilebilir Kılıyor

Predator: Badlands‘in çizgi dışına çıktığı nadir noktalardan biri de, Elle Fanning’in canlandırdığı sentetik Thia karakteri diyebilirim. Filmin büyük kısmında sadece üst gövdesini gördüğümüz bu karakter, filmin eğlenceli ve sempatik havasını arttırıyor. Dimitrius Schuster-Koloamatangi‘nin canlandırdığı Dek ile yaşadığı tuhaf romantizm, Predator: Badlands‘in bir Predator filmi olmaktan çıktığı yerler oluyor.

Filmin ilk 15 dakikası çok hızlı bir şekilde tamamının zeminini oluşturuyor ve karakterlerin neyi neden yaptığını rahatlıkla anlıyorsunuz. Bu, en temelinde, babası tarafından öldürülen ağabeyinin intikamını almak için Kalisk adındaki bir yaratığı avlamaya ve kendini klanına kanıtlamaya çalışan Dek’in intikam hikayesidir. Bu yolda tanıştığı Thia ve sonrasında tanışacağımız ikiz kız kardeşi Tessa ile yolunun kesişmesi ve kaçınılmaz bir şekilde Weyland-Yutani ile çıkarlarının çatışmasıyla birlikte film, kırılma noktasına ulaşıyor. Elle Fanning‘in canlandırdığı Thia ve Tessa, tamamen birbirlerine zıt karakterler ve ikisi arasındaki geçişlerde Fanning, kalitesinden ödün vermiyor. Buna karşın yer yer Tessa’nın karikatürize bir kötü karakter olduğunu söylemem gerekiyor.

Predator: Badlands ile birlikte Dan Trachtenberg, topu taca atıyor fakat maç henüz bitmiş değil. Gişesi memnun ettiği takdirde bu serinin suyunu sıkmaya devam edeceklerdir.

Daha fazla haber ve incelemelerimiz için sitemize ve sosyal medya hesaplarımıza göz atmayı unutmayın!