Son yıllarda, bu türde görsel ve anlatı açısından dikkat çeken pek çok oyun piyasaya sürülmüş olsa da South of Midnight diğerlerine nazaran farkına ortaya koyabiliyor. Bu incelemede, estetik açıdan zengin, ancak oynanış çeşitliliği konusunda eksiklikler barındıran bu yapımı ele alacağız. Hem görsel hem de işitsel açıdan etkileyici olan South of Midnight, 8 Nisan tarihinde oyuncuların karşısına çıkmaya hazırlanıyor.

South of Midnight oyununu PC’de incelememiz için kod ileten Xbox Türkiye‘ye teşekkür ederiz.

Fırtınanın Fısıldadığı Kader

Annesiyle birlikte küçük bir kulübede yaşayan ana karakterimiz olan Hazel’in hikâyesi, şiddetli bir fırtınanın patlak vermesiyle başlar. Hazel, o gecenin rüzgâr kapıları sarsarken ve yağmur çatıyı döverken, her şeyin değişeceği gece olacağından habersizdi. Şiddetli fırtına sonucu yıkılan kulübeleri akıntıya kapılırken ne yazık ki Hazel’ın annesi de o kulübenin içindeydi. Hazel, annesini kurtarmak için elinden geleni yapsa da maalesef annesinin yerinin bulamadı.

Annesini kaybetmenin acısıyla bir ihtimal onu bulma umudu ile yola koyulan Hazel, bu yolculukta sadece annesini bulma mücadelesi vermekle kalmıyor aynı zamanda kendisi ve ailesine dair saklı kalmış birtakım sırları da keşfediyor. Hazel, bu yolda karşılaştığı ipuçları ile kendisinin aslında sandığından çok daha büyük bir kaderin parçası olduğunu anlıyor.

Bu yolda Hazel, kendisinin bir “Dokumacı” olduğunu öğrenirken bazı güçleri de beraberinde kazanıyor. Ancak bu keşif ona yeni yetenekler kazandırmakla kalmıyor, aynı zamanda ailesine ve geçmişine dair karanlık sırların da gün yüzüne çıkmasına neden oluyor.

Yolculuğu boyunca Hazel, kaybolan annesine ulaşmak için geçmişle yüzleşmeli, yeni güçlerini anlamalı ve kendini keşfetmelidir. Ancak bu, sadece bir kurtarma hikâyesi değil, aynı zamanda bir kimlik arayışıdır. Çünkü Hazel, annesini bulmaya çalışırken aslında kendi kimliğini de keşfedecektir.

Masal Gibi Anlatılan Yolculuk

South of Midnight’ın hikâyesine biraz geri çekilip baktığımızda tahmin edilebilir bir yapıya sahip olduğunu söyleyebilirim. Hazel’ın motivasyonu ve olay örgüsünün gidişatına baktığımızda daha önce benzer türde oyunlar oynayanlar için sürpriz elementlerini pek de olmadığını da eklemem gerekiyor ne yazık ki. Ancak, hikâye sunumundaki kalite bu durumu dengelemeyi başarıyor. South of Midnight, bu tarzdaki bir oyuna göre oldukça başarılı bir hikaye sunumuna sahip olmakla beraber sanki bir masalın içindeymişsiniz gibi hissettiriyor.

Özellikle ara sahnelerin kalitesi, sinematik anlatımı güçlendiren önemli bir unsur olarak öne çıkıyor. AAA oyunlarda bile animasyonlu ara sahnelerin sayılarında azalma ve kalitelerinde bir düşüş olmasına karşın South of Midnight bu yönüyle başarılı bir iş çıkarıyor. Ara sahnelerdeki geçişler akıcı, duygusal anlar etkileyici ve görsel yönetmenlik oldukça başarılı. Karakterlerin detaylı tasarımı ve yüz animasyonları, duygularını net bir şekilde yansıtıyor.

Bunun yanı sıra, seslendirme kalitesi de oyunun en güçlü yönlerinden biri. Karakterlerin sesleri, bir yandan onların kişiliklerini daha belirgin hâle getirirken diğer yandan hikâyenin dramatik anlarını daha etkileyici kılıyor.

South of Midnight, tahmin edilebilir ve pek de ilgi çekici olmayan bir hikâyeye sahip olsa da oyunun hikâye sunumu, başarılı ara sahneler, etkileyici karakter tasarımları ve üst düzey seslendirme performansları sayesinde kendini izlettirmeyi başarıyor.

Sınırlı Çeşitlilik, Tekrarlayan Mücadele

South of Midnight’ın oynanışına değinecek olursak, oyunun başlarında ana karakterimizin kontrolü bir tık kütük hissettirse da çok geçmeden animasyonlarına alıştım. Bu adaptasyon süreci, oyunun başındaki zorluklardan biri olsa da, zamanla bu durum büyük oranda ortadan kalktı. Ortan kalkmayan sorunlar ise ne yazık ki can sıkıcı.

Parkur

Parkur öğelerinin çeşitliliği beklentimin bir hayli gerisinde kaldı. Fragmanlarını izlediğimde South of Midnight’tan parkur anlamında güzel bir iş beklerden ne yazık ki aradığımı tam da bulamadım. Pek çok oyunda gördüğümüz parkur sistemleri bu oyunda da mevcut fakat faklı bir şey arıyorsanız maalesef oyun bu konuda yetersiz kalıyor. Çevreyi keşfetme anlamında bir çeşitlilik ya da zorluk seviyesi sunulmadığı için, platform geçişleri oldukça basit ve düz kalıyor. Bu durum, özellikle keşif yapmayı seven oyuncuları hayal kırıklığına uğratabilir.

Aksiyon

Keza aksiyon ve düşman çeşitliliği de oldukça sınırlı. Dövüşler başlarda ilgi çekici ve eğlenceli olsa da, kısa bir süre sonra tekrar etmeye başlıyor ve oyun boyunca da pek gelişmeden devam ediyor. Aksiyonun oyun boyunca tekrar eden bir yapıya sahip olması ve oyuncuların aynı mekanikler ile defalarca benzer aksiyonlara girmesi ile oyun daha ilk yarısından itibaren sıkıcılaşmaya başlıyor.

Aslında kendini tekrar etme durumu sadece aksiyon anları için geçerli olan bir durum değil. South of Midnight’ın genel oyun döngüsüne baktığımızda oynanış aynı şemada kendini tekrar edip duruyor. Oynanış yapısı oyunun başından sonuna kadar ne yazık ki hiç değişmiyor. Durum böyle olunca kendimi oyuna kaptırmak da pek bir zorlandım diyebilirim. Bu döngüyü kıran ve bir nebze oynanışı yukarı çeken etmen ise boss savaşları.

Boss Savaşları

South of Midnight’ın boss savaşları idare eder seviyede. Bosslar çok da zorlu değiller. Tasarım olarak güzel gözükseler de savaşların pek de özgün olduğunu söyleyemem. Bosslar her ne kadar pattern olarak daha önce görmediğimiz şeyler sunmuyor olsalar da sonuç olarak kötü değiller ve oynanışı biraz daha keyfli bir hale getiriyorlar.

South of Midnight, oynanış açısından tekrara dayalı bir döngüye sahip ve bu da ilerleyen saatlerde sıkıcılığa yol açabiliyor. Çeşitlilik eksikliği, hem aksiyonun hem de keşfin tatmin ediciliğini düşürüyor. Bu yönleriyle oyun, daha derinlemesine bir deneyim arayan oyuncular için sınırlı bir eğlence sunuyor.

Sanat ve Müzikle Şekillenen Dünya

South of Midnight’ın en dikkat çeken ve en güçlü yanının kesinlikle sanat tasarımı olduğunu söyleyebilirim. Oyunun görsel stili, baştan sona etkileyici bir şekilde işlenmiş ve oyunun dünyasını benzersiz kılan bir dokunuş olmuş. Oyun gerçekten çok güzel gözüküyor. Karakter tasarımlarından çevre modellemelerine kadar her detay, atmosferi güçlendiren bir sanat anlayışıyla şekillendirilmiş.

Müzikler ise oyunun en güçlü yanlarından bir diğeri. Her sahneye uygun özel olarak bestelenmiş müzikler ile ara sahnelerin kalitesi bir hayli artıyor. Özellikle de atmosferi destekleyen ve oyuncuyu içine çeken melodiler, anlatıyı çok daha etkileyici hale getiriyor. Oyun boyunca müziklerin varlığı, duygusal anları güçlendirirken aksiyon sahnelerine de ayrı bir dinamizm katıyor.

Görsellik açısından da oyun oldukça başarılı bir iş çıkarıyor diyebilim. South of Midnight, görsel kalitenin sadece yüksek çözünürlükteki dokulardan ibaret olmadığının en iyi örneklerinden biri resmen. Sanat dizaynının oldukça başarılı olmasının yanında özellikle de stop motion tekniğinin kullanımı, oyuna özgün bir kimlik kazandırıyor ve bu teknik sayesinde sahneler çok daha dikkat çekici hale geliyor. Hareketler ve animasyonlar bazen sert hissettirse de, genel olarak bu tarzın getirdiği sanatsal hava oldukça etkileyici.

Atmosferin Sınırları

Bununla birlikte, teknik açıdan bu kadar başarılı bir yapımın atmosfer çeşitliliği konusunda eksiklikleri direkt göze çarpıyor. Oyunun görselliği ne kadar başarılı olursa olsun, mekan tasarımlarındaki tekrar eden unsurlar bir süre sonra fark edilmeye başlıyor. Farklı temalara sahip bölümlerin az olması, oyunun atmosfer çeşitiliği anlamında eksik kalmasına neden oluyor.

Kısaca

South of Midnight, güçlü sanat tasarımı, etkileyici müzikleri ve özgün stop motion tekniğiyle görsel ve işitsel anlamda oldukça başarılı bir deneyim sunuyor. Oyunun hikâyesi her ne kadar pek de ilgi çekici olmasa da ara sahnelerin kalitesi, fena olmayan karakterler ve başarılı seslendirme performansları sayesinde oyuncuyu içine çekmeyi başarıyor.

Ancak oynanış tarafındaki bariz eksiklikler göze çarpıyor. Parkur ve dövüş mekanikleri çeşitlilikten yoksun olduğu için bir noktadan sonra tekrara bağlıyor ve oyunun temposunu düşürüyor. Düşman ve aksiyon çeşitliliğinin sınırlı olması da, uzun vadede oynanışın monotonlaşmasına neden oluyor.

South of Midnight, ortalama 12 saatlik oynanış süresi boyunca genel olarak sanat dizaynı ve hikaye anlatısı yönüyle başarılı olsa da, oynanış tarafında daha fazla çeşitlilik sunabilseydi çok daha güçlü bir deneyim olabilirdi. Yine de, sanatsal bir yapım arayan ve ağır tempolu oyunlardan hoşlanan oyuncular için ilgi çekici bir seçenek olabilir.

Daha fazla haber ve incelemelerimiz için sitemize ve sosyal medya hesaplarımıza göz atmayı unutmayın!